Συνάδελφε Γ.Γ. της ΠΕΟ
Κύριε Υπουργέ
Αγαπητοί Προσκεκλημένοι
Συνάδελφοι Σύνεδροι
Αισθάνομαι συγκίνηση που έτυχε σε μένα το καθήκον να κάνω την εισήγηση σ’ αυτό το πολύ σημαντικό για την ιστορία αλλά και το σημερινό ρόλο της ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ, 8ο Παγκύπριο Συνέδριο. Συγκίνηση αλλά και ευθύνη έναντι των εργαζομένων, όλων των στελεχών που από το 1984 αποτέλεσαν το οικοδόμημα της ΣΗΔΗΚΕΚ, της ΠΕΟ και των αρχών της, και γενικότερα έναντι της κοινωνίας που μας κρίνει.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να χαιρετίσω ιδιαίτερα τα ιδρυτικά μέλη και τα άλλα στελέχη που βρίσκονται μαζί μας για να τιμήσουμε μαζί τα 30 χρόνια ζωής της Συντεχνίας.
Να καλωσορίσω συναδελφικά τα στελέχη των Τ/Κ οργανώσεων BES και DEV-IS που για δεκαετίες αγωνιστήκαμε μαζί με δικοινοτικά προγράμματα και κοινές εκδηλώσεις να δημιουργήσουμε συνθήκες για επανένωση της πατρίδας μας.
Να τονίσω με έμφαση την παρουσία των συναδέλφων μας από την Ελλάδα, Θέμη Μπαλασόπουλου Πρόεδροου της ΠΟΕ-ΟΤΑ και Σπύρου Κωνσταντά εκ μέρους του ΠΑΜΕ, να τους ευχαριστήσω για την πολύτιμη εμπειρία που μας μετέδωσαν στη διάρκεια των πολύχρονων σχέσεων μας και να τους μεταφέρω την αλληλεγγύη των εργαζομένων της Κύπρου στο δύσκολο αγώνα που διεξάγουν.
Η ΠΕΟ πέραν από ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, ουδέποτε απεμπόλησε τον ευρύτερο πολιτικοκοινωνικό της ρόλο. Είναι γι’ αυτό που το 1984 που αποφάσισε την ίδρυση της ΣΗΔΗΚΕΚ έθεσε ψηλά στις προτεραιότητες της το στόχο για ουσιαστική συμβολή στην επιτυχία των Οργανισμών με καθεστώς Δημοσίου Δικαίου.
Ήταν τότε την δεκαετία του 80 που η Κύπρος άρχισε να επουλώνει πληγές που προκάλεσε η καταστροφή του 1974, και άρχισε την πορεία προς τη μεγάλη ανάπτυξη. Σε αυτή την ανάπτυξη διαδραμάτισαν στρατηγικό ρόλο οι Ημικρατικοί Οργανισμοί και η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Σήμερα βιώνουμε μια άλλη καταστροφή που προκάλεσαν η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, οι Νεοφιλελεύθερες Πολιτικές που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Τράπεζες, το κούρεμα των καταθέσεων, και το Μνημόνιο.
Οι μισθοί και τα ωφελήματα των εργαζομένων στις αρχές της δεκαετίες του 80 ήταν περιορισμένα. Με σκληρή προσπάθεια και αγώνες έφτασαν σε ζηλευτά επίπεδα ιδιαίτερα στα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης και του βιοτικού επιπέδου.
Σήμερα με την εφαρμογή αυτών των πολιτικών μας πήραν 20 χρόνια πίσω.
Τότε με την ίδρυση της ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ βασίλευαν ακόμη στους χώρους των Δημόσιων Οργανισμών ο αυταρχισμός, η μονοπώληση του συνδικαλισμού, οι αποκλεισμοί, και οι διακρίσεις, που για να εξαλειφθούν σε μεγάλο βαθμό καταβλήθηκαν πολλές προσπάθειες και δόθηκαν μικρές και μεγάλες μάχες με το κατεστημένο.
Σήμερα ο αυταρχισμός και η προσπάθεια επιβολής πηγάζουν από τον ετσιθελισμό των Νεοφιλελεύθερων Κέντρων αποφάσεων και είναι πολύ πιο επικίνδυνα γιατί θέλουν να διαλύσουν, και το πετυχαίνουν σε κάποιο βαθμό, το οικοδόμημα των εργασιακών σχέσεων και να εξουδετερώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα και το αναφαίρετο δικαίωμα της οργάνωσης.
Η περίοδος των 30 χρόνων ιστορικά μπορεί να μην είναι μεγάλη, ήταν όμως για μας «γεμάτη» όπως είδατε και στο φιλμάκι από αγώνες, αυτοθυσία, διεκδικήσεις, και προσφορά στους εργαζομένους και τον τόπο. Επιβεβαίωση ή επιβράβευση για τις θέσεις μας δεν θέλουμε, όμως ήταν χαρακτηριστική η αναφορά του Προέδρου του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου σε συζήτηση των ιδιωτικοποιήσεων στη Βουλή ότι το 2000 που ο ίδιος κατέθεσε Νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΗΚ μόνο η ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ αντέδρασε. Βέβαια τότε απορρίφθηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής. Είναι γι’ αυτό που σαν ένδειξη εκτίμησης και τιμής αφιερώνουμε το 8ο Παγκύπριο Συνέδριο στα ιδρυτικά και τα πρώτα στελέχη που έβαλαν τα γερά θεμέλια της Συντεχνίας.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Στο 7ο Παγκύπριο Συνέδριο το 2011 είδαμε με καθαρότητα τις αιτίες της Παγκόσμιας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Είδαμε και τα κύρια προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην Κύπρο, καταγράψαμε ειδικά το ρόλο του τραπεζικού συστήματος, και οι αποφάσεις του Συνεδρίου αν τις ξαναδιαβάσει κάποιος απεικονίζουν τις συνέπειες από το 2011 μέχρι σήμερα. Καταγράφονται όλα με λεπτομέρειες στην έκθεση δράσης που έχετε στα χέρια σας γι’ αυτό δεν θα τα επαναλάβω. Θα σταθώ σε αυτά τα πολύ σημαντικά που έχουμε υποχρέωση να τα αξιολογήσουμε σωστά για να μπορέσουμε διαγράφοντας τη δική μας τακτική και στρατηγική να περιορίσουμε τις συνέπειες και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις αντίστασης, αντίδρασης και επαναφοράς.
Δυστυχώς τα διεθνή και τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων ήταν πολύ πιο δυνατά, μελετημένα, και οργανωμένα από εμάς. Οι συνταγές που εφαρμόστηκαν παντού οι ίδιες και πετυχημένες. Πόσοι και πόσοι δεν παρέλασαν τα τελευταία 5 χρόνια από τα Μ.Μ.Ε. όπως πρώην αξιωματούχοι, ειδικοί, τεχνοκράτες, πολιτειακοί άρχοντες κ.λ.π. για να απαξιώσουν τους χαραμοφάηδες και προνομιούχους εργαζόμενους, να πλήξουν τον ρόλο των Οργανισμών και του Δημόσιου Τομέα για να επιβάλουν τους στόχους τους. Ακούσαμε για «χρυσά κουτάλια», για «τεμπέληδες», για «αυτοκράτορες», για «βασίλεια», για σκάνδαλα κ.λ.π. αφήνοντας στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο, το σκάνδαλο των τραπεζών, και πολλά άλλα. Που ήταν όλοι αυτοί τα προηγούμενα χρόνια; Μήπως οι ίδιοι ήταν μέρος του κατεστημένου και τη διαφθοράς που για δεκαετίες εμείς πολεμούσαμε;
Για μας οι στόχοι τους ήταν και ορατοί και φανεροί. Αποδείχτηκαν περίτρανα στη συνέχεια. Όταν αυτοί και οι εργοδότες κλαψούριζαν και έκανα δηλώσεις για τους εργαζόμενους και τους Δημόσιους Οργανισμούς, την επόμενη της λήψης μέτρων για μείωση μισθών και κατάργηση ωφελημάτων καταστρατηγούσαν συλλογικές συμβάσεις του ιδιωτικού τομέα, μείωναν μισθούς, σταματούσαν τις εισφορές τους στα Ταμεία Προνοίας, απέλυαν εργαζόμενους, και προπαντός μεγάλωναν τα κέρδη, εποφθαλμιώντας το δικό τους μερίδιο από το Δημόσιο Πλούτο.
Η πολιτική της στόχευσης δεν είναι μεμονωμένη. Εντάσσεται μέσα στους ευρύτερους στόχους που εξυπηρετούν συνολικά το κεφάλαιο και την οικονομική τους φιλοσοφία.
Γιατί έκλεισαν Οργανισμούς που είχαν ρόλο να διαδραματίσουν στην οικονομία, τους πολίτες, και τις διάφορες επαγγελματικές ομάδες του πληθυσμού; Έκλεισαν τις Κυπριακές Αερογραμμές γιατί δεν μπόρεσαν να δικαιολογήσουν στην Ε.Ε. την κρατική στήριξη και τώρα επικαλούνται το Ευρωπαϊκό κεκτημένο για να επιχορηγούν, και με κέρδος παρακαλώ, ιδιωτικές εταιρείες να δρομολογήσουν πτήσεις στις Βρυξέλλες. Με ποια επιχειρήματα θέλουν να ξεπουλήσουν περιουσία σε υποδομή, τεχνολογία, και υπηρεσίες αξίας πολλών δισεκατομμυρίων και ετήσια κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων όταν δηλώνουν ότι το θέμα δεν είναι εισπρακτικό; Το θεσμικό πλαίσιο του ελεύθερου ανταγωνισμού λειτουργεί στην Κύπρο για πάνω από 10 χρόνια γι’ αυτό διερωτόμαστε γιατί δεν επένδυσαν οι ιδιώτες στις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια και γιατί δεν μειώθηκαν οι τιμές; Γιατί θέλουν έτοιμα και δωρεάν τα δίκτυα και την υποδομή. Γιατί για παράδειγμα προσφέρουμε έτοιμα λιμάνια, μηχανολογικό εξοπλισμό, υποδομή, και κέρδη χωρίς να χρειάζεται να επενδύσουν; Εμείς δεν έχουμε ιδεοληψίες. Καλούμε τους ιδιώτες να έρθουν να κατασκευάσουν δίκτυα, υποδομή, να επενδύσουν, και να ανταγωνισθούν τους Οργανισμούς.
Σαν μέρος αυτής της κοινωνίας και χωρίς να προβάλλουμε τα δικαιώματα μας εμείς δεν δεχόμαστε να στερήσουμε από το Κράτος, την οικονομία, και την κοινωνία αυτούς τους Οργανισμούς που επιπλέον σε αυτές τις συνθήκες είναι από τους λίγους βραχίονες ανάπτυξης που μας έχουν απομείνει.
Η πολιτική της παγοποίησης θέσεων και προαγωγών δημιουργεί τεράστια προβλήματα λειτουργίας και διευκολύνει περισσότερο το έργο της απαξίωσης των Οργανισμών.
Η πολιτική της παγοποίησης προσλαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις αφού χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα για την απορρύθμιση της εργασίας αφού με το πρόσχημα αυτό εισάγονται τα προσωπικά συμβόλαια, το καθεστώς μίσθωσης, και η ιδιωτικοποίηση των προσφερόμενων υπηρεσιών.
Στον Κλάδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης επιχειρήθηκε σε μεγάλο βαθμό, με πρόσχημα την αναδιάρθρωση της, η απώλεια του ρόλου, της φυσιογνωμίας, και της αποστολής της. Προηγήθηκαν οι συνεχείς περικοπές της Κρατικής χορηγίας που σε συνδυασμό με τις απώλειες εσόδων δημιούργησαν τεράστια οικονομικά προβλήματα. Κύρια χαρακτηριστικά του Νομοσχεδίου που ετοιμάστηκε ήταν η δημιουργία Οργανισμών ‘Μαμούθ’, η συγκέντρωση εξουσιών, η συρρίκνωση και υποβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών, η αποδυνάμωση της κοινωνικής προσφοράς, και η συρρίκνωση της δημοκρατίας με την απομάκρυνση της από τις τοπικές κοινωνίες. Με αυτά τα δεδομένα θα δημιουργείτο και σοβαρό θέμα για τους εργαζόμενους. Η Συντεχνία μας αντέδρασε και στήριξε τις προσπάθειες της πλειοψηφίας των αιρετών μελών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλων πολιτικών δυνάμεων για τη διαφοροποίηση του. Αναμένουμε ότι ο διάλογος που ακολούθησε και οι πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν θα αποφέρουν συνενετικό αποτέλεσμα για το καλό της Τ.Α.
Ο άλλος στόχος αυτής της πολιτικής στόχευσης είναι οι εργαζόμενοι και κυρίως οι θεσμοί, τα θεσμικά ωφελήματα, και η κοινωνική πρόνοια. Πλήττονται ανεξάρτητοι θεσμοί και αξιωματούχοι, επιχειρείται η επιβολή θέσεων και απόψεων, και υπονομεύονται τα Δ.Σ. Οργανισμών, μέχρι σημείου να μετατίθενται αυθαίρετα και παράτυπα εργαζόμενοι από ανεξάρτητο Ημικρατικό Οργανισμό στη Δημόσια Υπηρεσία.
Είναι γνωστό ότι τα μνημονιακά μέτρα και οι πιο πολλές Νομοθεσίες δεν είναι αποτέλεσμα διαλόγου. Ο Υπουργός Οικονομικών είπε πριν 10 μέρες όταν κλήθηκε να αιτιολογήσει το Νομοσχέδιο για τους Δημόσιους και Κρατικούς Οργανισμούς ότι δεν έκανε ούτε χρειάζεται ο διάλογος με τις Συντεχνίες, γιατί όπως είπε δεν αφορά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτή είναι η αντίληψη του για το διάλογο και την κοινωνική συμμετοχή για ένα θέμα που κρίνει τη φιλοσοφία λειτουργίας των Οργανισμών και το ίδιο το μέλλον τους. Η ίδια αντίληψη για την Υγεία και τα Νοσοκομεία, την Παιδεία, το ΓΕΣΥ, τα ωράρια των καταστημάτων, τις εκποιήσεις, τους συνταξιούχους και πολλά άλλα.
Το Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων του Υπουργείου Εργασίας βρίσκεται υπό κηδεμονία και υποβαθμίστηκε ο ρόλος του. Δεν λειτουργεί πλέον σαν μεσολαβητικός θεσμός. Παραβιάζονται Συλλογικές Συμβάσεις και αυτό μας παραπέμπει στα μνημόνια και τις εγκύκλιούς του Υπουργείου Οικονομικών. Επιτυγχάνεται σε απευθείας διάλογο με τον εργοδότη συμφωνία για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης και παρεμποδίζεται από το Υπουργείο Οικονομικών η εφαρμογή της.
Φτάσαμε στο σημείο να κάνει το Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων μεσολαβητική πρόταση για μια διαφορά και να μπλοκάρεται από το Υπουργείο Οικονομικών. Αντί δηλαδή η Κυβέρνηση να είναι θεματοφύλακας των εργασιακών σχέσεων τις υποσκάπτει. Αν αυτά συμβαίνουν στο Δημόσιο Τομέα μπορούμε να φανταστούμε ποια είναι η κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα που οι εργοδότες έχουν εκτραπεί πλήρως παραβιάζοντας σωρηδόν τις συλλογικές συμβάσεις. Οι εργοδότες που ξέχασαν πλέον ότι είναι μέρος της τριμερούς συνεργασίας και του κοινωνικού διαλόγου λειτουργώντας ως «υπερκυβέρνηση» ετοίμασαν από μόνοι τους Νομοσχέδιο για την απαγόρευση των απεργιών. Γνωρίζουν οι πάντες ότι εμείς ποτέ δεν θα αποδεχτούμε την ποινικοποίηση της απεργίας.
Αγαπητοί Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι
Η αξιολόγηση της οργανωτικής μας δουλειάς βρίσκεται σε απόλυτη σχέση με τα καθήκοντα, τις ευθύνες, και το βαθμό ανταπόκρισης στους στόχους της Συντεχνίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε δύο περιπτώσεις πραγματοποιήσαμε έκτακτα Παγκύπρια Συνεδρία προκειμένου να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που είχαμε μπροστά μας.
Η οικονομική κρίση και τα μνημονιακά μέτρα επηρέασαν και τη Συντεχνία. Το μορατόριουμ στις προσλήψεις σε σχέση με τις αφυπηρετήσεις, τις εθελούσιες εξόδους, και το κλείσιμο Οργανισμών μας στέρησαν σημαντικές δυνάμεις. Μπορέσαμε όμως σε μεγάλο βαθμό αξιοποιώντας την καλή οργανωτική συγκρότηση, τη σωστή λειτουργία, και το μεγάλο απόθεμα στελεχών να εκπληρώνουμε τους στόχους μας.
Δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι η ενότητα των εργαζομένων είναι το κλειδί για να μπορέσει το Συνδικαλιστικό Κίνημα να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί από την επιβολή των Νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των μνημονιακών μέτρων λιτότητας. Προσπάθεια είναι επίσης η διαφύλαξη της συνοχής και της οργανωτικότητας της Συντεχνίας. Πάνω σε αυτά θα βασιστούμε για να ξεπεράσουμε τον φόβο που θέλουν να μας επιβάλουν. Μαζί λοιπόν εργαζόμενοι και κοινωνία αντιδρούμε. Αντιστεκόμαστε στις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και διεκδικούμε το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρέπεια. Διεκδικούμε για τους νέους και τους συνταξιούχους. Για να εξαλείψουμε τη φτώχεια και την ανέχεια. Απαιτούμε να εγκαταλειφθούν οι πολιτικές λιτότητας για να ανοίξει ο δρόμος της ανάπτυξης.
Εμπρός λοιπόν όλοι μαζί αγωνιστικά διεκδικητικά για να δούμε καλύτερες μέρες.
ΖΗΤΩ ΤΟ 8ο ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ!
ΖΗΤΩ Η ΠΕΟ!
ΖΗΤΩ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!
