Εδώ και μια εικοσιπενταετία ο καπιταλισμός στην προσπάθεια του να παρατείνει την ύπαρξη του δημιούργησε δια της «κεντροαριστεράς ή σοσιαλδημοκρατίας» το παραμύθι ότι μπορεί ο καπιταλισμός να μεταρρυθμιστεί, να βελτιώνεται συνεχώς να γίνεται πιο ανθρώπινος και δεν είναι αναγκαίο να ανατραπεί». Καπιταλιστές και εργαζόμενοι μαζί.
Βέβαια αυτή η προσπάθεια του καπιταλισμού να φανεί ανθρώπινος ξεκίνησε από πολύ παλιά, σχεδόν παράλληλα με τη δημιουργία του πάλε ποτέ γνωστού «υπαρκτού σοσιαλισμού» σαν ανάγκη να δείξει κι αυτός κοινωνικό πρόσωπο και αρετές .Είναι από αυτή τη σκοπιά το σημαντικότερο επίτευγμα των καπιταλιστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελεί τον Δούρειο Ίππο των καπιταλιστών στο εργατικό κίνημα
Πράγματι , την τελευταία εικοσιπενταετία γνωρίσαμε ένα καπιταλισμό ήπιο, με σχεδόν πλήρη απασχόληση και κατά συνέπεια ελάχιστη ανεργία ,ψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης , βελτιωμένα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας κ.α
Δημιουργήθηκε στους απανταχού εργαζόμενους η ψευδαίσθηση ότι γίνεται να περνάμε καλά όλοι. Και οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι. Έκρυψαν κυριολεκτικά κάθε έννοια ταξικής πάλης . Επιχείρησαν να συμβιβάσουν τα συμφέροντα τα δύο τάξεων, της αστικής και της εργατικής. Σιγά σιγά κατάφεραν και νόθευσαν την ταξική ταυτότητα του εργαζόμενου κάτι εξάλλου που και ο ίδιος ο Μαρξ προέβλεπε.
Γέμισε με αυτό τον τρόπο όλη η Ευρώπη με κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Και ξαφνικά ,τι έγινε ξαφνικά!!!
Το όνειρο για τον εργαζόμενο έγινε εφιάλτης. Εφόσον «υπαρκτός σοσιαλισμός» πλέον δεν υπάρχει γιατί ο καπιταλισμός να παραμείνει ανθρώπινός;
Τώρα που υπάρχει μια βαθιά και παρατεταμένη κρίση γιατί να την πληρώσουν όλοι; Τώρα που ο καπιταλισμός είναι σε κρίση και την πληρώνει μόνο η μία πλευρά αποδεικνύεται ότι δε γίνεται να κερδίζουμε όλοι. Κάποιος χάνει κάποιος κερδίζει, και δυστυχώς μετά το όνειρο ο εφιάλτης . Χάνει μόνο και συνεχώς ο εργαζόμενος .
Τώρα όμως που οι σοσιαλδημοκράτες και κεντροαριστεροί χρειάστηκε να στηρίξουν τους εργαζόμενους , τι έπραξαν; Eπέλεξαν την ολιγαρχία και τους εργοδότες. Πρόδωσαν τους εργαζόμενους .Είναι η πρώτη φορά που υποχρεώθηκαν να επιλέξουν γιατί ποτέ προηγούμενα δεν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τέτοια κρίση. Και επέλεξαν αυτό που είναι ,μέρος δηλαδή του συστήματος .Το να ταχθούν με τους εργαζόμενους σήμαινε ρήξη με την άρχουσα αστική τάξη.
Έτσι ξεκινά και επικρατεί η προσπάθεια για αφανισμό οποιασδήποτε εργατικής κατάκτησης και ολόκληρου του κοινωνικού ιστού σε κάθε χώρα.
Φανταστείτε τη φυσούνα που υπάρχει σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Όταν ανοίγει τους χωράει όλους –είναι η περίοδος που ζούσαμε το όνειρο όπως πιο πάνω ανέφερα. Όταν κλείσει όμως αυτοί που δεν χωράνε και πεθαίνουν από την πίεση και την ασφυξία είναι οι εργαζόμενοι. Κάποιοι πεθαίνουν στη κυριολεξία από πείνα , κάποιοι όμως καταφέρνουν να ζήσουν για να μετατραπούν σε σκλάβοι του συστήματος .Είναι η σημερινή εποχή του εφιάλτη.
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναεπιστρέψουμε στο όνειρο. Ο καπιταλισμός της σχεδόν πλήρους απασχόλησης παρήλθε ανεπιστρεπτεί. Μπήκαμε ήδη σε μια νέα εποχή του εφιάλτη για τους εργαζόμενους .
Οι διαδηλώσεις εκατομμυρίων εξαθλιωμένων ανέργων θα είναι καθημερινό φαινόμενο. Και ώσπου η συνείδηση τους θα παραμένει νοθευμένη και θα εκλέγουν-τι ειρωνεία-αυτούς που τους καταστρέφουν καθημερινά γιατί τάχατες δεν υπάρχει άλλη επιλογή-η κατάσταση θα συνεχιστεί.
Στη δική μας τώρα περίπτωση ,την Κύπρο είχαμε πρόσφατα την αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου όπου πλέον οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης και σε μια προσπάθεια απομόνωσης των προοδευτικών δυνάμεων , ανήλθαν στην εξουσία.
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει όχι τρεις αλλά μία βρεθήκαμε μπροστά στο μεγάλο ΣΟΚ. Τόσο μεγάλο που ακόμα κανείς δεν συνήλθε ,ούτε θα συνέλθει για πολλή καιρό ακόμα. Μας την είχανε στημένη από καιρό. Από τότε που διαμήνυσαν στην προηγούμενη κυβέρνηση ότι δεν υπογράφουμε το μνημόνιο ώσπου να έρθουν οι άλλοι ,οι δικοί μας ,αυτοί που μας φιλοξένησαν στην Κύπρο και μίλησαν για την φιλία μας .Που να ξεραν όμως ότι δεν ήταν φιλία ,αλλά λυκοφιλία.
Τι ανείπωτη τραγωδία μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα διακυβέρνησης , με το πρώτο Γιορογκρουπ που ήταν και έκτακτο, τριήμερο ξέρετε που ο κόσμος θα κοιμόταν .
Η λέξη ανείπωτη χρησιμοποιήθηκε προηγούμενα μια φορά μόνο το 1974 για να χαρακτηρίσει τα τραγικά γεγονότα. Δεν ξέρω πραγματικά αν είναι του ίδιου ή χειρότερου μεγέθους η σημερινή. Τότε τα γεγονότα ήταν μεν εφιαλτικά αλλά κράτησαν 15 μόνο μέρες .Και μετά άρχισε ένας αγώνας επιβίωσης .Και τα καταφέραμε.
Σήμερα όμως ;Η εισβολή της τρόικα θα συνεχιστεί για μερικές δεκαετίες και ο θάνατος θα είναι βασανιστικός ,η εθνική υποδούλωση καταλυτική στο εθνικό μας θέμα και περίπου 3 γενιές χαμένες .
Τότε κτίζαμε τον κοινωνικό ιστό , τις κρατικές δομές , το κράτος πρόνοιες ,ικανό να επουλώνει πληγές και στο τέλος να επιτελέσει το οικονομικό θαύμα.
Τώρα ,θα ξηλώνουμε σιγά σιγά όλα τα πιο πάνω και το κράτος όμηρος στα χέρια της τρόικα θα αργοπεθαίνει με κανένα χέρι βοηθείας στα παιδιά του. Ο εφιάλτης εντός των πυλών.
Η βελτίωση του μνημονίου, που η προηγούμενη κυβέρνηση κατέληξε ,αλλά δεν υπογράφηκε ποτέ, που η παρούσα κυβέρνηση υποσχέθηκε ,δεν ήλθε ποτέ.
Ήρθε μέσα σε μια νύκτα η κατάρρευση και η πτώχευση από τους εταίρους μας που αντί χέρι βοηθείας μας πρόσφεραν χολή και όξος και που η κυβέρνηση το παρουσίασε σαν υπό τις περιστάσεις εύγευστο φαγητό που τρώγοντας το μπορούμε να επιζήσουμε.
Μετά το τραπεζικό μας σύστημα ,που προηγήθηκε , ακολουθούν οι ημικρατικοί οργανισμοί, οι οποίοι θα γίνει προσπάθεια για την πώληση τους και η νέα εξοντωτική μείωση μισθών ,αυτών που έμειναν να εργάζονται δηλ. των δημοσίων υπαλλήλων.
Και ξεκινά μ ’αυτό μια νέα παρατεταμένη και μεγαλύτερη σε ένταση ύφεση και κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ και ο φαύλος κύκλος καλά κρατεί.
Μέσα από αυτή την μεγάλη τραγωδία όμως προβάλλουν σιγά σιγά οι φωνές αντίστασης .Κάτι σαν τότε με την αντίσταση κατά του προδοτικού πραξικοπήματος .Και καθόλου τυχαίο από τις ίδιες δυνάμεις όπως και τότε. Τις δυνάμεις της αντίστασης .
Έξω εδώ και τώρα από την τρόικα .Και οι φωνές πληθαίνουν .Και φαίνεται ότι δεν είναι μόνο από αγανάκτηση και θυμό .Κάτι σοβαρό μελετάται σαν εναλλακτική επιλογή απεγκλοβισμού από αυτό το φαύλο κύκλο. Κάτι που θα δίνει ελπίδα και προοπτική στο λαό.
Εμείς ο λαός όπως και τότε είμαστε μαζί σας για αντίσταση και απαλλαγή από αυτό τον αβάστακτο ζηγό.
ΣΥΜΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΥ
Κ.Ο.Γ ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ
