……………
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
(ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ-ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ)
Αναπόφευκτα η βαθιά οικονομική κρίση που σκέπασε την Κύπρο επηρεάζει και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και πιο συγκεκριμένα τους πλείστους αν όχι όλους τους Δήμους στον άλφα ή βήτα βαθμό.
Ήδη η κρατική χορηγία μειώθηκε κατακόρυφα με πιθανότητα περαιτέρω μείωσης .
Πέραν αυτής της μείωσης θα πρέπει να λάβει κάποιος υπόψη και τη δεινή οικονομική θέση πλέον αρκετών δημοτών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις φορολογίες τους και έτσι υπάρχει μια καθυστέρηση στην είσπραξη δημοτικών φόρων πέραν του 60% και υπολογίζω ότι αρκετά από αυτά θα μείνουν ανείσπρακτα.
Οι οικοδομική δραστηριότητα έχει ουσιαστικά μηδενιστεί χωρίς καμιά προοπτική ανάκαμψης μια και δεν υπάρχει δυνατότητα είτε δανεισμού επιχειρήσεων είτε προσέλκυσης επενδύσεων και άρα ούτε και από αυτή την πηγή δεν έρχονται στους δήμους έσοδα.
Έχει ήδη δημιουργηθεί για το 2013 μια τρύπα 2 εκ. συνολικά στους δήμους και όσο και αν προσπαθούν να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους (η νομοθεσία επιβάλλει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς )αυτό είναι αδύνατο χωρίς δραστική μείωση εξόδων.
Και είναι αδύνατο γιατί προσπαθούν μόνο με ένα τρόπο. Τον πιο εύκολο γι αυτούς .
Συνεχής μείωση του εργατικού κόστους .
Και τι δεν σκεφτήκαν .
40 άρθρα έχει η κοινή συλλογική σύμβαση ,ετοίμασαν και για τα 40 αντιαιτήματα.
Από κατάργηση ταμείων ευημερίας (που κανονικά θα μπορούσαν να ήταν μισθοδοσία),παγοποίηση εισφορών στα Ταμεία σύνταξης και προνοίας ,αναστολή λειτουργίας σχεδίων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ,ακόμα και 4ήμερη βδομάδα εργασίας .Άστε που κάνουν σκέψεις και προσπάθειες για ιδιωτικοποιήσεις –κύρια των συνεργείων περισυλλογής σκυβάλων-ανεξάρτητα αν αυτό θα οδηγήσει, όπως οι ίδιοι οι Δήμοι (Δήμαρχοι και Δημοτικά Συμβούλια) γνωρίζουν,στην εργοδότηση ξένων εις βάρος των κύπριων και μάλιστα με παράνομες συνθήκες εργασίας .Τα δάκρυα που χύνουν για τους δημότες άνεργους φαίνεται ότι είναι κροκοδύλια. Μου θύμισε λίγο ένα πρόσφατο δημοσίευμα ότι η μεγαλύτερη ίσως κυπριακή εταιρεία ενώ αμέσως μετά το σοκ Μαρτίου δήλωνε στήριξη στην κυπριακή οικονομία με νέες θέσεις εργασίας σήμερα απολύει κύπριους,εργοδοτεί ξένους,αλλά δείχνοντας το «φιλέσπλαχνο έργο της επιχορηγεί άπορους μαθητές με συσσύτεια»
Την ίδια περίοδο –αυτή της κρίσης -οι εργαζόμενοι στους δήμους πρόσφεραν ήδη όλες εκείνες τις αποκοπές από τα ειδοδήματα τους που οι νομοθεσίες προέβλεψαν που αγγίζουν το 15%. Αύξησαν δε και την παραγωγικότητα τους αναπόφευκτα κατά περίπου 20% συμπληρώνοντας τα κενά που ήδη έχουν δημιουργηθεί και συνεχίζουν να δημιουργούνται από την μη πλήρωση κενών θέσεων από τις αφυπηρετήσεις .Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Δήμος Λευκωσίας που το προσωπικό του σήμερα 70 λιγότεροι από το 2008 ανταποκρίνεται έστω και με δυσκολίες στις απαιτήσεις του Δήμου στην εξυπηρέτησης των δημοτών .
Αυτοί οι εργαζόμενοι διερωτούνται όμως γιατί να καλούνται από τους δήμους να πληρώσουν επιπλέον τίμημα πέραν αυτό που οι αντίστοιχοι συνάδελφοι τους δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνουν σήμερα. Διερωτούνται αν αυτό που οι δήμοι επιχειρούν να κάμουν είναι η ανταπόκριση της εκτίμησης που έπρεπε τόσο καιρό να υπάρχει για το προσωπικό ή αν στο τέλος με τον τρόπο αυτό καταντήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση τον φτωχό συγγενή του δημόσιου τομέα. Θέλω να προειδοποιήσω μέσα από την παρέμβαση μου αυτή ότι αυτή η κατάσταση σκοτώνει τη ίδια τη δημοτική μηχανή. Δημιουργεί καθημερινά μια αβεβαιότητα εργοδότησης των εργαζομένων που παρεμποδίζει την υπερπροσπάθεια τους για αύξηση της παραγωγικότητας .
Οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα περίμεναν κάτι άλλο, κάτι πιο δυναμικό και ουσιαστικό. Περίμεναν τα δημοτικά συμβούλια με τους δημάρχους μπροστά ,αντί άβουλοι και μοιραίοι να περιμένουν την επιβολή λύσεων από το εξωτερικό, να πρωτοστατήσουν σε διεκδίκηση αυτού που θα περισώσει την τοπική αυτοδιοίκηση.Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι η εξοικονόμηση ακόμα 2 εκ. που είναι οι ανάγκες φέτος άλλοσπως από την αφαίρεση εργατικού κόστους ;
Όσα και να αφαιρέσει κάποιος από τους εργαζόμενους με την υφιστάμενη κατάσταση δεν αρκούν. Θα πρέπει να αγγίξουν άμεσα ζητήματα όπως ο αριθμός των δήμων (30 ελεύθεροι και 9 κατεχόμενοι),οι κοινές υπηρεσίες ,σχέδια εθελοντικής αφυπηρέτησης ,λιγότερες σπατάλες κ.α.
Αντί τούτου διαφαίνεται ότι ανάλογα με την περίπτωση οι δήμοι παρουσιάζονται διχασμένοι σε μια σειρά ζητήματα εξού και παρακολουθούν μοιραία τις εξελίξεις . Αυτό ανησυχεί και προβληματίζει τους εργαζόμενους .
Μας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι περιμένουν για άλλη μια φορά τον «αναμορφωτή» να έρθει για να επιβάλει τη λύση.
Οι εργαζόμενοι μέσα από το συνδικαλιστικό τους φορέα ετοιμάζονται για τις δικές τους απόψεις σ’ αυτό που πάει να γίνει. Ήδη η νέα επίτροπος για τη μεταρρύθμιση στη δημόσια υπηρεσία και κατ ‘ επέκταση στη τοπική αυτοδιοίκηση έχει θέσει ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα τα οποία λήγουν στα μέσα του 2014 και όχι όπως οι τοπικοί άρχοντες νομίζουν το 2017 με τη λήξη της θητείας τους .
Η δική μου συντεχνία ετοιμάζεται πυρετωδώς για κωδικοποίηση θέσεων. Το 3ήμερο σεμινάριο που πραγματοποιήθηκε στις 31 Μαίου,1&2 Ιουνίου με τη συμμετοχή συνδικαλιστών από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων-Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ)έχει στόχο αυτό.
Την περασμένη βδομάδα φιλοξενούσαμε συνάδελφο από την Πορτογαλία για επεξήγηση του πορτογαλικού μοντέλου ιδιωτικοποιήσεων και μεταρρύθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης .
Τείνουμε χέρι συνεργασίας για το σκοπό αυτό με όλους τους συνεργάτες μας στου Δήμους που είναι κύρια οι υπηρεσιακοί προϊστάμενοι αλλά δεν αποκλείουμε ούτε τους αιρετούς από αυτή μας την προσπάθεια. Μακριά όμως από υποκειμενισμούς για το καλό των δημοτών και γενικότερα της τοπικής αυτοδιοίκησης ,αλλά και με αποφασιστικότητα.
Την ίδια ώρα όμως δηλώνουμε την αποφασιστικότητα μας να αντισταθούμε σε μέτρα που προσπαθούν να μας επιβάλουν σαν άλλοι τροικανοί στο όνομα δήθεν της εξυγίανσης και διάσωσης των δήμων.
Έχουμε καθήκον έναντι όλων των άλλων εργαζομένων που τα δικαιώματα και οι συλλογικές τους συμβάσεις έχουν στη κυριολεξία λεηλατηθεί να τα περισώσουμε εμείς .
Δημάρχοι και δημοτικά συμβούλια δεν έπρεπε να συμπεριφέρονται σαν τους υπόλοιπους εργοδότες που οδηγούν τους εργαζόμενους σε συνθήκες πριν το 1960.
Δήμαρχοι και δημοτικά συμβούλια έπρεπε πρώτα οι ίδιοι να πολεμήσουν ότι προηγούμενα υπήρχε και ζήμιωνε τους δήμους. Θα πρέπει προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα να εγκαταλειφτούν για το κοινό συμφέρον. Μας λυπεί αφάνταστα να ξεπερνούμε εμείς οι εκπρόσωποι των εργαζομένων τους εαυτούς μας,να κάνουμε εισηγήσεις εξοικονόμησης εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε βάρος των μελών μας και να μην γίνονται αποδεκτές την ώρα που ζητούν επιπλέον θυσίες από τους εργαζόμενους .Γιατί;
Εμείς πάντοτε θεωρούσαμε τους εκπροσώπους των δήμων κοινωνικούς μας εταίρους
Ας σηκώσουν τη φωνή τους ,ας καλέσουν και τους εργαζόμενους μαζί τους στον αγώνα για την τοπική αυτοδιοίκηση, ας φύγουμε από τη μιζέρια που οδηγούμαστε ,γιατί αυτό που θα γίνει δεν θα είναι κάτι προσωρινό ,αλλά θα μας κατατρέχει τα επόμενα 30 και βάλε χρόνια.
Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι στους δήμους σκέφτονται και τη δική τους παρέμβαση προς την κοινωνία και τον συνάνθρωπο τους που υποφέρει. Ήδη με τη δική μας παραίνεση έχουν ήδη προσφέρει από τα ταμία ευημερίας προς τον συνάνθρωπο τους που υποφέρει. Και θα προσφέρουν και άλλα. Η δική μου συνδικαλιστική οργάνωση ήδη έχει αποφασίσει την δημιουργία ταμείου αλληλεγγύης στο οποίο θα συνεισφέρουν εθελοντικά και εργαζόμενοι των Δήμων.
Η κοινωνία τους θέλει πρωταγωνιστές στην αλληλεγγύη και όχι όπως διάφοροι φρόντισαν να τους βλέπουν σαν εχθρούς των ανέργων,και υπαίτιους της κατάστασης .
Είναι αυτούς τους εργαζόμενους που θέλουν οι Δήμοι να εργοδοτούν. Με ψηλές κοινωνικές ευαισθησίες,όταν ο συνάνθρωπος,τους χρειάζεται .Μην σκοτώσετε αυτό το συναίσθημα.
